We denken vaak dat het beginnen maar ook eindigen van een relatie een vrije keus is, maar de vele voorbeelden in familie opstellingen zeggen iets anders. Ik heb ondertussen vele voorbeelden
gezien bij mensen om mij heen, maar ook bij mijzelf hoe je machteloos kunt staan tegenover de dynamieken die doorspelen van ouders op kinderen en dus bepaalde patronen keer op keer herhalen. Om
maar meteen te beginnen met een voorbeeld.
Een vrouw kreeg vanuit het niks te horen dat haar partner van haar wilde scheiden. De relatie had geen moeilijkheden, er was geen ander, ze hadden samen kinderen, maar de man wilde weg en
vertelde dat het gevoel er gewoon niet meer was. In dit geval werd er geen familie opstelling gedaan maar de vrouw ging wel kijken naar de familie van haar ex man om een patroon te
ontdekken. Deze was zeer duidelijk aanwezig. De vader van de ex man was ook op 42 jarige leeftijd gescheiden van zijn partner dus de moeder van de ex man. Ook zijn broer koos op 42 jarige
leeftijd weer het vrijgezellen leven. De oma van de ex man was overleden toen de opa 42 jaar was.
Dit voorbeeld is niet uniek. Ik heb al vele varianten hiervan zien langs komen, met altijd als reden een grotere binding aan het familie systeem dan aan de partner.
Volgens Hellinger grondlegger van de methode familie opstellingen is het zo dat als twee mensen een relatie aangaan ze beiden een model, een waarheid meebrengen voor deze relatie. Deze waarheid
is gevormd door waarden van de familie waar ze vandaan komen. Worden deze waarheden en hun patronen voortgezet dan voelen ze zich goed (ook al zijn ze destructief). Willen mensen nieuwe patronen
aangaan voelen ze zich schuldig (ook al zijn deze beter). Wil je de liefde laten slagen dan moet je dus een schuldgevoel naar je familiesysteem kunnen accepteren. Zit je nog heel erg in je
kindsrol en ben je een onvolwassen volwassene dan zal je geweten het schuldgevoel naar je familie niet kunnen accepteren maar naar de partner geen schuldgevoel voelen (althans in minder mate).
Het voelt dan beter voor je om de relatie te verbreken zoals in het bovenstaande voorbeeld. Wat er eigenlijk gebeurd is een loyaliteit van het kind aan het familiesysteem. De man deed in dit
geval hetzelfde wat zijn vader had gedaan en liet door de scheiding zien hoe loyaal hij was aan zijn vader, die op zijn beurt weer loyaal was aan zijn vader door op zijn 42e ook alleen door het
leven te gaan.
Ook als volwassenen zijn we vaak nog te loyaal aan onze ouders en willen we deze loyaliteit tonen door hen te volgen in relaties, ziekten, verdedigingsmechanismen en 'waarheid'. Als het
familiesysteem vol zit met 'problemen' dan zal het lastig zijn om je zelf zelfstandig te voelen in relaties en ligt herhaling van de patronen op de loer.
Om een liefde te houden en gelukkig te blijven en te groeien in een partnerschap is het belangrijk om de patronen in je familie te herkennen en te vervangen door nieuwe patronen van jullie samen.
Om een liefde te krijgen en te houden is het van belang dat je de liefde voor je ouders kan loslaten. Het is van belang dat je niet meer in je kindsrol zit en je partner niet indirect nog ziet
als je moeder omdat je nog teveel je bevind in haar invloedssfeer en dus te reageren als je vader.
Een familie opstelling kan je laten zien in hoeverre je nog onder de invloed staat van je ouders en hoe dit jouw relaties beïnvloed. Een aanrader om te lezen en bron van dit artikel: De verborgen
dynamiek van familiebanden van Bert Hellinger
Reactie schrijven